TOPIK1 plus 'verrassing....'

19 maart dacht ik dat ik de topik1 toets had. Dus om vijf uur ’s morgens ben ik het huis uitgegaan om naar het Korea buitenlandse talen universiteit(한국외국어대학교) te gaan. Drie en een half uur later sta ik dus bij die universiteit….. Geen bordjes, spandoeken of wat dan ook om aan te geven waar de toets is. Gelukkig had ik dat via de topik site al opgezocht. Ik dus naar dat gebouw was er niemand. Okay dacht ik, ik was ook vroeg. Maar ja, een uur later waren er nog geen mensen. Dus ben ik maar eens rond gaan vragen. Topik1? Nee dat is morgen, *zucht*. Mijn gastmoeder opgebeld en uitgelegd dat de toets dus niet vandaag was maar morgen. Nou ja in plaatst van de toets dan maar naar Ewha universiteit om daar eens weer rond te gaan kijken en te shoppen.
De dag erna dus weer om 5 uur het huis uit en naar de uni. Ja hoor, deze keer hingen er wel bordjes en aan het gebouw hingen zelfs twee gigantische spandoeken. Ik kon het gebouw al in dus dat heb ik dat dus ook gedaan. In de klaslokalen lagen alle testen al klaar en de deuren stonden nog net niet wiede wage open. Iedereen kon zo naar binnen lopen en de test bekijken. Ik besloot om maar op de gang te wachten…… en wachten…… en wachten. Nope om tien uur was er nog niemand en de toets zou om half 10 begingen. Ik weer rondvragen. Nee, Nee de toets is om 12uur. OK. Als de toets om 12 uur begint dan is het wel handig als je van te voren begint. Op naar de Paris banquete gegaan voor een broodje. Om 12 uur stond ik dus weer voor de uni en deze keer waren er zowel een hele groep buitenlandse studenten. Loop ik naar de ingang en kijk eens om me heen, Huh? Topik2? Dat kan niet kloppen. Gelukkig stond er nog een docent bij de ingang. Die man gaf mijn zo’n blik verbaasde blik toen ik vroeg waar ik moest zijn voor topik1. Daar had ik al antwoord genoeg aan. ‘Nee op deze uni heb je alleen topik2’. Om te zeggen dat ik gefrustreerd was, is een understatement. Ik mijn gastmoeder dus weer bellen. ‘Ja, uhhh… ze hebben hier dus alleen maar de topik2 toets.’ ‘Jammer, kom dan maar gewoon naar huis.’ Ik had er genoeg van dus ben ik rechtstreeks naar huis gegaan. Ik mijn oefenen in de bus hoe ik dit thuis moest gaan uitleggen. Met avondeten bracht mijn gastvader het op. Ik hoefde maar een zin te zeggen en me gastvader begon te lachen. ‘Jammer.’ Nou daar werd mijn schuld gevoel echt niet beter van. Vooral aangezien hij het als verjaardag ’s cadeautje had betaald.
Een paar weken later had ik een gesprek met mijn gastmoeder in haar hagwon. Ze deelde me mee dat ik van gastgezin zou wisselen. Waarom? Het huizen van een gastkind is niet wat ze hadden verwacht en ik was niet wat ze hadden verwacht. Blijkbaar had mijn gastbroertje al na een week tegen haar gezegd dat het niet zou werken en of ik niet naar een ander gezin kon. Laten we zeggen dat dat pijn deed. Ja en oh je wisselt volgende week. Oooowwwkaaay. Op 1 april (nee geen grap) heb ik dus al mijn koffers weer ingepakt en wat laatste cadeautjes voor ze achter gelaten, he ze hebben me wel 4 maanden gehost. In de auto naar geolpo-dong, waar mijn nieuwe gezin dus is, was het gelukkig niet awkward en stil. We moesten wel even zoeken in die parkeergarage waar het goeie appartementen complex dan wel was. Mijn nieuwe gastouders stonden gelukkig bij de ingang te wachten. Ze zagen er gelukkig een stuk minder conservatief en streng uit dan ik de foto die ik had gekregen van yfu. Als je dan opeens twee gastvaders hebt krijg nul komma nul procent kans om je eigen koffers mee naar de lift te zeulen, ookal drong ik er nog zo op aan. Mijn nieuwe gezin, Familie Kim, bestaat uit een moeder, vader en twee ongelofelijk schattige, basisschool dochters. Bij aankomst in het huis stonden die ons op te wachten en ze waren volgens mij nog nerveuzer dan ik was. Met zijn vijfen, beide gastgezinnen en ik, hebben we toen een poos zitten kletsen en ik denk dat ik echt goed bij dit gezin ga passen. Tijdens dat gesprek ben ik op een gegeven moment naar de speelkamer van de dochtertjes gegaan. Minju, de oudste en 10jaar en Naeun 8jaar leken erg verlegen in het begint maar na even kletsen en samen tekeningen maken was dat zo voorbij. Na een uurtje ofzo gingen mijn nu ex-gastouders weer naar huis. Snel afscheid nemen en het gewoonlijke ‘kom nog eens langs’. Daarna heb ik samen met mijn nieuwe gastouders nog ven gepraat. Ik ga het met beide volgens mij wel heel goed vinden. Mijn gastmoeder zei dat ik haar meer als een unnie, oudere zus, moest zien en mijn gastvader als een oom XD. Ik kwam er ook achter waarom ze er zo conservatief uitzagen in de foto. Minju zingt namelijk in een koor en had een optreden toen ze die foto maakten. Had dus niks te maken met geloof of ouderwets zijn. Mijn gastouders hebben ook een jaar in Engeland geleefd en mijn gastmoeder zei dat ze het fijn zou vinden om af en toe Engels met mij te spreken om weer te oefenen. Ook vroeg ze of ik de kinderen zou willen helpen door woordjes te overhoren, verhaaltjes te lezen of door met hun, hun Engels leerboek door te nemen. Tuurlijk wil ik dat wel doen. Ook legde mijn gastmoeder, of Cassie als je haar Engelse naam zou gebruiken, uit dat ze samen met de opa en oma, ouders van mijn gastvader aka Kim, een onderwijs museum runnen. Niks groots maar wel met een heel mooi verhaal. Morgen gaan we daar dus heen zoals ze dat bijna elk weekend doen. Het was nu dan toch wel 12uur dus heb ik mijn koffers maar uitgepakt samen met de cadeautje die ik aan Minju en Naeun gaf. Zij delen hun kamer met mij dus dat wordt erg gezellig hahahaha. Toen ik de kast vol had en mijn koffer weer half leeg heb ik nog even met Minju gekletst, Naeun was zo inslaap gevallen. Daarna was ik helemaal op en viel ook snel in slaap.