mijn nieuwe gezin

Wakker worden voor een Engels ontbijtje met spek, ei en toast is niet mis. Ze hadden ook die bonen in tomaten saus maar daar waag ik me na Londen echt niet meer aan. Vandaag ga ik dus de opa en oma ontmoeten en krijg ik een rondleiding in het museum. Onderweg kreeg ik uitleg over hoe ze het museum begonnen zijn. Mijn gast-oma is namelijk blind. Vroeger was zij een lerares aan het basisonderwijs maar door een auto ongeluk verloor ze haar zicht en kon ze niet meer werken. Haar man, de opa dus, was ook een leraar maar stopte met werken en bocht een gebouw waarin hij haar oude klaslokaal namaakte. Over de jaren hebben ze allerlei dingen verzamelt die te maken hebben met het onderwijs en het Korea van een eeuw terug. Nu hebben ze drie verdiepingen aan bezienswaardigheden en runnen ze het samen met hun zoon, Kim/mijn gastvader dus. Bij aankomst luide de opa de ‘schoolbel’ zoals hij doet elke keer dat er mensen komen. Vervolgens kreeg ik het gebruikelijke ‘goh je bent wel lang, he?’ en mochten we met zijn allen in het klaslokaal gaan zitten. De oma legde allemaal dingen uit van hoe het er aan toeging in school in haar tijd en de opa voegde soms dingen toe en liet dingen zien. Ik ga niet alles van het museum vertellen want dat is gewoon te veel om op te noemen. Op mijn facebook staan echter genoeg foto’s en het museum heeft ook een website plus facebook pagina met van alles en nog wat. Na de rondleiding werd ik geïntroduceerd aan de drie honden die er rondlopen en de twee katten. Naeun en Minju waren al snel met zeggen dat het geen goed idee is om naar een van die honden te gaan aangezien hij niet gewent is aan bezoekers. Verder was er 200 meter verder op ook nog een klein parkje. Vanaf daar kon je heel mooi over de rivier heen kijken. Zwemmen in die rivier kan helaas niet dat gebied is afgezet met hekken. Op de terug weg naar het museum stond Kim ons alweer op te wachten met de auto om weer naar huis te gaan.
Op Zondag gingen we namelijk naar Gwangwhamun om daar een expositie te bekijken. Colour your life heette het en blijkbaar was het heel beroemd want er stond me toch een rij. We vroegen aan een van de mensen daar of het normaal ook zo druk was en hij deelde ons mee dat het nu juist rustig was. Wij gaan dus in die rij staan en het bijna alsof je bij een Disney attractie in de rij staat, na een uur konden we namelijk eindelijk naar binnen. Om eerlijk te zijn was het best een interessante expositie, met allerlei artiesten uit verschillende landen. Elke keer dat er iets was van een Nederlander wees mijn gastgezin daarop, wat vrij grappig was. Het laatste gedeelte met alle meubels en huishoud dingen deed me alleen wel heel erg aan Ikea denken. Ook geen worden blijkbaar wat de glazen kon je in de Ikea kopen en de meeste meubels waren van Zweedse makelarij. Toen we aan het eind weer naar buiten gingen, stortte het echt verschrikkelijk. Wij dus snel schuiling zoeken in het dichtstbijzijnde restaurantje. Goh, wat een toeval dat, dat nou net een ddokbokki (떡볶이) plek was. Het gene waar me nieuwe zusjes al het hele weekend om vroegen. Daar hadden ze later wel een beetje spijt van aangezien deze ddokbokki wel heel pittig was. Tegen de tijd dat wij alles op hadden, en dat was wel erg veel, gingen we maar weer richting huis.
Op zaterdag 9 april had ik weer eens toastmasters in Ilsan. Deze keer had ik een van mijn Koreaanse vrienden, Hongkyu, ook uitgenodigd. Bij de meeting was er deze keer ook nog een andere student, Kevin. Dus bij de tweede ronde, ook wel bekent als lunch, zaten wij mooi met zijn drieën te kletsen. Na lunch hadden Hongkyu afgesproken om naar het park te gaan. Het lake park van Ilsan echt groot en super mooi rond deze tijd met alle kersenbloesem in bloei. Beetje foto’s maken, kletsen en weer foto’s maken. Het kost je dus echt een uur om dat park rond te komen. Hoe dan ook daarna gingen we naar Westerdom om daar in een arcade spelletjes te spelen en in de noreabang/karaoke een beetje stress los te zingen. Beetje gênant was dat zingen wel aangezien hij liedjes zong die ik niet goed ken en andersom. Alleen zingen dus…. Daarna hadden we er beide wel genoeg van.
Twee weekjes later was er een bbq bij het museum met alle vrienden van mijn gezin. Ze hebben een hele hechte vriendengroep met de gezinnen van Minju’s en Naeun’s vrienden. Bij deze bbq waren 5 van die gezinnen aanwezig. Lekker speklap en worst eten en gewoon gezellig met elkaar kletsen. Mijn gastvader is ook een grote honkbal fan, wat ook geld voor sommige andere aanwezige ouders dus wij met zijn allen gaan honkballen. Of, nou ja een kleinere versie daarvan. Je zult je alleen verbazen hoe goed sommige van die 8 jarige waren. Helaas kon je daardoor wel het grote verschil in skill zien tussen de kinderen. Ach dan kun je altijd nog gaan badmintonnen daar was toch niemand goed in ;). Tot ’s avonds hebben we daar mooi met elkaar gezeten drinken en de restjes eten. Al zat ik na een zo’n lading speklap met sla al helemaal vol. Natuurlijk krijg je dan ook nog de nodige watermeloen en andere snacks voor geschoteld ‘:). Op de terug weg naar huis besloten we om nog met iedereen samen te gaan zitten. Hup naar een van die gezinnen hun huis en daar kwam de chips en drank ook weer uit de kast. Na zo’n zaterdag heb ik die zondag maar wat rust genomen en wat gestudeerd. Die volgende week had ik namelijk weer eens een toets week. Normaal gesproken leer ik daar niet voor aangezien de Engels een leestoets is. Dit jaar heb ik echter ook Chinees. Met Chinees begonnen we helemaal aan het begin met introductie en dat soort dingen dus doe ik gewoon mee. Voor deze toets week heb ik dan ook geprobeerd om het te leren. Ook had ik hyewon beloofd dat ik hard zou studeren, dus dat heb ik dan ook gedaan. Op dinsdag 3 mei was het dan zover en het ging nog niet eens zo slecht ook. Het was zeker geen tien maar als ik het me goed herinner had ik iets rond een 7. Best wel goed als je toets maakt in twee vreemde talen, al zeg ik het mezelf.
De volgende dag was de laatste toets dag en traditie getrouw ga je dan na de toetsen met vrienden uit. Deze keer ging ik echte niet met mijn gebruikelijke groep maar met volgens mij de helft van de meisjes in onze klas. Lekker bij een bbq restaurant vlees en kimchi-jiggea (kimchi stew) eten. Daarna was het op naar de noreabang voor een partij uit volle borst zingen. Oke dat was echt geweldig plus je kon bij die noreabang ook nog eens gratis popcorn krijgen. Het is wel anders dan als ik met Siwon of met andere buitenlanders. Hoe? Nou mijn schoolvrienden zingen oudere liedjes en ballades en met anderen zingen we altijd meer pop en soms Engelse liedjes. Beide is natuurlijk super leuk om te doen ;). Helaas moest iedereen daarna naar huis of de hagwon dus ben ik ook maar naar huis gegaan.?