wegsmeltend in de zon

Maandag ochtend moesten we opeens met zijn allen naar de gymzaal. Onze klas en elke andere klas. Dat is een hele volle gymzaal voor de duidelijkheid. Eerst het volkslied, dan het school lied en een speech van de directeur. Hij gaat deze maand met pensioen en daarom hadden ze dit als een soort afscheid. Na de speech gingen alle tweede en derde jaar leerlingen weg maar de eerste klassers, waaronder ik, moesten blijven voor een musical. Gelukkig niet zo’n groep acht musical. Dit was toch wel even van een hoger niveau (en met betere zangers btw). Door het acteren was het plot vrij makkelijk te volgen en dus heb ik me wel vermaakt. Een klein probleempje, als je anderhalf uur lang in kleermakerszit zit vallen je benen in slaap. Dat doet me toch een partij pijn als je weer opstaat.
Op de terugweg werd ik in de bus gebeld. Ooit gebeld in een overvolle bus? Dat is vrij gênant vooral als je gastmoeder je wat verteld in het Koreaans en jij zo duidelijk en toch zo stil mogelijk probeert te antwoorden. Wat ik begreep was dat ik snel moest zijn wat we zouden ergens heen gaan. Whoop whoop, ik had het goed want toen ik thuis kwam zijn we naar een chinees restaurant gegaan. 짜장명 en 뻑음밥. Normaal gesproken hou ik echt niet van uien maar jjajangyeong is daarop een grote uitzondering. Daarvan moet ik echt het recept opzoeken en van nog een paar andere dingen trouwens ;).
Dinsdag was niks bijzonders en woensdag ook niet. Donderdag heb ik mezelf een beetje af zitten vragen hoe het kan dat Engels hier zo anders wordt gegeven. Ik snap dat Engels een moeilijke taal is om te leren als je het Romaanse alfabet niet gewent bent. De grammatica lijkt ook niet echt op elkaar trouwens. Alsnog om elke les zinnen te gaan ontleden werkt ook maar tot een bepaald niveau. Het is trouwens ook vrij saai maar dat ligt ook aan mij en aan wat ik gewend ben. Door de gigantische entertainment industrie hier komen Koreanen ook minder in contact met de Engelse taal. Eigenlijk vrij begrijpelijk. Sorry ik stop nu met wauwelen over Engels. Wat belangrijker is, is dat we die avond naar een echte musical zijn geweest. 형제는 용감했다 wat zoiets betekent als ‘broers die dapper zijn’. Voor een paar minuten hebben ze me laten denken dat dit een serieuze, historische drama was en toen hoorde ik disco muziek XD. Het verhaal gaat over twee broers die terug komen om de erfenis van hun vader op te eisen. Hun vader had blijkbaar ooit de lotto gewonnen maar intussen gaat er natuurlijk van alles mis. SPOILER op het eind blijkt dat de getallen op het lot allemaal kloppen op het laatste getal na. Relaxen en gewoon genieten, dat heb ik gedaan.
Voor vrijdag had ik zowaar huiswerk gekregen. Danswerk om precies te zijn. BANG BANG BANG. Heb ik dat lied tot mijn beste vermogen geoefend en het refrein lukt al aardig. Tijdens de cluburen zijn we echter op de BTS tour gegaan. ‘Dope’ en ‘I need u’. OK, dat was na weer twee uur basketbal in de volle zon plus een trefbal wedstrijd, die we hebben gewonnen voor de duidelijkheid. Om te zeggen dat ik een beetje moe was, was een understatement. Maar ja, laat ik zeggen dat ik de muziek video’s en de dance practise van beide nogal vaak heb gezien. Dope is super, super, SUPER snel. I need you is beter te doen maar als nog vergt het soepelheid. Je bent een ‘ARMY’ of je bent het niet en ik wou deze dansen toch nog leren.
Zaterdag heb ik de buurt maar eens verkent. E-mart, denk aan Walmart en je hebt een aardig goed idee over wat dit is. Deze winkel heeft serieus alles. Van kleren tot een nieuwe vaatwasser tot je dagelijkse boodschappen. Ook kwam ik want andere buitenlanders tegen. Dan loop je langs elkaar, terwijl je elkaar aanstaart. Later hoor je jezelf en de anderen zeggen: ’Well… That was awkward.’ Geweldig XD. Weet je nog dat ik over die fire noodles vertelde. Nou dat was vandaag dus. Jeawon en zijn vrienden hadden het als lunch en ik was de enige andere thuis. Mij werd dus ook een portie aangeboden. Dat met een lichtelijk kwaadaardige glimlach. Ik snap waarom.. In mijn vorige post staat beschreven hoe ik me voelde dus als je nieuwsgierig bent, lees het daar. Het enige wat ik er nu over zeg is dat het een beetje pittig was…
Zondag was ik lui en heb alleen maar ‘unprettty rapstar’ gekeken en geleerd.