slapen op school
Door: iemand wiens mond in brand staat.
Blijf op de hoogte en volg Anne
05 September 2015 | Zuid-Korea, Seoel
Wat is er veel gebeurd in die eerste week. Waarschijnlijk omdat alles nieuw voor me is maar vergeleken met deze week voelt die eerste week als een maand, met alles wat er gebeurd is.
Maandag was de eerste echte schooldag en eerlijk gezegd was ik, weer, vrij nerveus. Gelukkig was het niet zo’n heisa als vrijdag.
Om even de vakken bij langs te gaan:
wiskunde: Een heel andere wiskunde als bij ons. Is de vergelijking waar of niet? Past x in y? Dat soort dingen. Gelukkig herkende ik wat basis dingen die wij ook hebben gehad maar verder is het was het vrij frustrerend aangezien ze veel tekst gebruiken en weinig voorbeeld sommen.
Bio: Precies het zelfde als wat we vorig jaar (5de klas) hebben gehad.
Koreaans:……….
Scheikunde: de vertaling zegt scheikunde, maar ik zeg aardrijkskunde. Wat ik dus veel beter vindt.
Geschiedenis:…… Voor mij een verassing. Ze leren hier alleen de Koreaanse geschiedenis. Een klasgenoot legde mij uit dat er maar een kwart van het boek overbleef als Japan er niet was geweest. Hoe dan ook ik kan het niet echt volgen, goh het is in het Koreaans. Nog een ding, de docente is de Koreaanse tweeling van mevrouw Pepping, ook geschiedenis docente. Serieus het is gewoon eng hoeveel ze op elkaar lijken en hun lesgeven is ook gelijk.
Het laatste uur, voor mij dan, is een zelfstudie uur. Die duurt dus van 17:00 tot 18:00 waarin ik dus vooral woordjes leer en muziek luisteren.
Dinsdag zou er een trefbal wedstrijd zijn tussen onze klas en een andere klas. Ik ben gevraagd voor het team en heb gelijk ja gezegd. Valt wel tegen dat het niet door ging. Voor geschiedenis moesten we drie pagina’s doornemen en onderstrepen wat belangrijk is. Ik zal jullie vertellen dat het mij twee uur kostte om de mail van mijn gastgezin, 1pagina, te vertalen. Ik ben rond 19:00 thuis en dan eten en uit mijn Koreaans boek leren. Dan ben ik zo aan de lappen dat ik geen 6uur meer kan vertalen. Sorry. Gelukkig mocht ik het overschrijven. Voor nu kan ik niks anders maar hopelijk komt daar verandering in. Vandaag kwam ik er met maatschappijleer (?) achter dat Nederland hoger scoort op de gelukindex dan Korea en Duitsland. Dat vrolijkte me redelijk op ;).
’s Avonds hebben mijn hostmoeder, Jeawon en ik bij de KFC gegeten. Waarom vertel ik zoiets? Nou de kip is hier gewoonweg goddelijk en je mag hier je beker zo vaak bijvullen als je wil. Oh en je kunt met zijn drieën een maaltijd krijgen voor 15 euro en het nog steeds niet op krijgen. Probeer dat maar eens in NL voor elkaar te krijgen.
Ze zijn op school hier nog meer op de toekomst gericht dan in NL. Ze hebben er zelfs een speciaal vak voor en met knutselen is het de opdracht om je droombaan te beschrijven en met karton iets te maken om het uit te beelden. Mooie opdracht als je nog niet weet wat je wil gaan doen later…
Die middag nam ik weer eens de verkeerde bus. Oh, het nummer was goed maar niemand had mij vertelt dat die bus twee verschillende routes rijd. Ik ben dus lekker door Ilsan en langs de Kintex gereden om twee uur later weer bij de school uit te komen. Daar maar snel uit gestapt en bij elke volgende 33 bus gevraagd of ze naar de goeie halte gingen. Nee, Nee, Nee. Drie bussen die allemaal ook naar Ilsan gingen. Het was intussen 9 uur en donker. Dan slaat de paniek toch lichtelijk toe. Daar kwam ze, mijn redder in nood. ‘Ben jij de Nederlandse uitwisselingsstudent?’ Uuuhh ja. Blijkbaar is er een bericht rondgegaan dat ik nog niet thuis was. Deze heldin had bedacht dat ik wel eens bij het busstation kon zijn. Ze zette mij dus op de goeie bus naar huis. Eenmaal tuis, half 11, werd ik op gewacht door mijn hostmoeder en Siwon. Toen ik hun uitlegde wat er gebeurt was, moesten ze alleen maar lachen. Blijkbaar is dit al vaker met mensen gebeurt, ook met Siwon. Dan voel je je toch een stuk beter.
Donderdag begon het me op te vallen dat een jongen in mijn klas bijna de hele dag door slaapt op school. Hij is niet de enige trouwens. Best vermakelijk om te zien mensen proberen wakker te blijven. Vooral bij 기가 ,vak over de toekomst, ligt halve de klas knock-out op hun tafel. Waaronder ik de tweede helft van het uur. Oeps?
Vrijdag ochtend aten we kip. De kip, eigenlijk kippen, die mijn hostmoeder de vorige avond had gekookt. Beetje een raar gevoel om ’s morgens kip te eten maar hé waarom niet.
Op school hadden we twee uur lang gym. Een uur dribbelen met een basketbal en overgooien. Het tweede uur oefenen met scoren. Dat allemaal in de gloeiende zon. Geeft een goed gevoel om weer een beetje te sporten maar de spierpijn die ik die zaterdag had, was minder.
Zaterdag ging ik om 7:00 mijn bed uit want vandaag zouden we dan echt gaan fitnessen. Beetje jammer dat die pas om 9:00 open gaat. In plaats daarvan zijn we naar zo’n buiten fitness centrum gegaan. Zoals die in Oosterhesselen.
’s middags zijn Siwon en ik naar Hongdea gegaan. Noreabang, de Koreaanse karaoke. Gelukkig kunnen we geen van beide zingen en de soldaten in de kamer naast ons ook niet. Geweldig was dat. Dat ga ik sowieso nog een keer doen. Van dat zingen krijg je alleen wel honger. Kimbab en vlees. De kimbab was alleen een beetje groot en om het dan charmant opeten is onmogelijk.
’s avonds zijn we naar de bios geweest. Een Koreaanse film, Veteran, over een politie korps dat niet echt functioneert. Een actie/komedie. Erg leuke film ook al verstond ik er niet veel van.
Ohja en ik kwam er achter dat ik niet tegen pittig eten kan en nu kom ik er opnieuw achter met de fire noodles. Dammit, sorry voor het taal gebruik, maar het is niet voor niks een challenge op het internet om ze te eten. Ik zit letterlijk te huilen. Jeawon en zijn vrienden eten die nu ook en zelfs zij hebben er last van. Als je je lichaam wilt reinigen zijn deze noodles echt geweldig en nog lekker ook. Je zit ze alleen wel huilend en snotterend te eten. Eerst merk je niet hoe pittig dit is, pas na een paar seconden komt de kick. Oke ik ga de uitdaging nu aan om dit bord leeg te eten want het zijn wel lekkere noodles.
Maandag was de eerste echte schooldag en eerlijk gezegd was ik, weer, vrij nerveus. Gelukkig was het niet zo’n heisa als vrijdag.
Om even de vakken bij langs te gaan:
wiskunde: Een heel andere wiskunde als bij ons. Is de vergelijking waar of niet? Past x in y? Dat soort dingen. Gelukkig herkende ik wat basis dingen die wij ook hebben gehad maar verder is het was het vrij frustrerend aangezien ze veel tekst gebruiken en weinig voorbeeld sommen.
Bio: Precies het zelfde als wat we vorig jaar (5de klas) hebben gehad.
Koreaans:……….
Scheikunde: de vertaling zegt scheikunde, maar ik zeg aardrijkskunde. Wat ik dus veel beter vindt.
Geschiedenis:…… Voor mij een verassing. Ze leren hier alleen de Koreaanse geschiedenis. Een klasgenoot legde mij uit dat er maar een kwart van het boek overbleef als Japan er niet was geweest. Hoe dan ook ik kan het niet echt volgen, goh het is in het Koreaans. Nog een ding, de docente is de Koreaanse tweeling van mevrouw Pepping, ook geschiedenis docente. Serieus het is gewoon eng hoeveel ze op elkaar lijken en hun lesgeven is ook gelijk.
Het laatste uur, voor mij dan, is een zelfstudie uur. Die duurt dus van 17:00 tot 18:00 waarin ik dus vooral woordjes leer en muziek luisteren.
Dinsdag zou er een trefbal wedstrijd zijn tussen onze klas en een andere klas. Ik ben gevraagd voor het team en heb gelijk ja gezegd. Valt wel tegen dat het niet door ging. Voor geschiedenis moesten we drie pagina’s doornemen en onderstrepen wat belangrijk is. Ik zal jullie vertellen dat het mij twee uur kostte om de mail van mijn gastgezin, 1pagina, te vertalen. Ik ben rond 19:00 thuis en dan eten en uit mijn Koreaans boek leren. Dan ben ik zo aan de lappen dat ik geen 6uur meer kan vertalen. Sorry. Gelukkig mocht ik het overschrijven. Voor nu kan ik niks anders maar hopelijk komt daar verandering in. Vandaag kwam ik er met maatschappijleer (?) achter dat Nederland hoger scoort op de gelukindex dan Korea en Duitsland. Dat vrolijkte me redelijk op ;).
’s Avonds hebben mijn hostmoeder, Jeawon en ik bij de KFC gegeten. Waarom vertel ik zoiets? Nou de kip is hier gewoonweg goddelijk en je mag hier je beker zo vaak bijvullen als je wil. Oh en je kunt met zijn drieën een maaltijd krijgen voor 15 euro en het nog steeds niet op krijgen. Probeer dat maar eens in NL voor elkaar te krijgen.
Ze zijn op school hier nog meer op de toekomst gericht dan in NL. Ze hebben er zelfs een speciaal vak voor en met knutselen is het de opdracht om je droombaan te beschrijven en met karton iets te maken om het uit te beelden. Mooie opdracht als je nog niet weet wat je wil gaan doen later…
Die middag nam ik weer eens de verkeerde bus. Oh, het nummer was goed maar niemand had mij vertelt dat die bus twee verschillende routes rijd. Ik ben dus lekker door Ilsan en langs de Kintex gereden om twee uur later weer bij de school uit te komen. Daar maar snel uit gestapt en bij elke volgende 33 bus gevraagd of ze naar de goeie halte gingen. Nee, Nee, Nee. Drie bussen die allemaal ook naar Ilsan gingen. Het was intussen 9 uur en donker. Dan slaat de paniek toch lichtelijk toe. Daar kwam ze, mijn redder in nood. ‘Ben jij de Nederlandse uitwisselingsstudent?’ Uuuhh ja. Blijkbaar is er een bericht rondgegaan dat ik nog niet thuis was. Deze heldin had bedacht dat ik wel eens bij het busstation kon zijn. Ze zette mij dus op de goeie bus naar huis. Eenmaal tuis, half 11, werd ik op gewacht door mijn hostmoeder en Siwon. Toen ik hun uitlegde wat er gebeurt was, moesten ze alleen maar lachen. Blijkbaar is dit al vaker met mensen gebeurt, ook met Siwon. Dan voel je je toch een stuk beter.
Donderdag begon het me op te vallen dat een jongen in mijn klas bijna de hele dag door slaapt op school. Hij is niet de enige trouwens. Best vermakelijk om te zien mensen proberen wakker te blijven. Vooral bij 기가 ,vak over de toekomst, ligt halve de klas knock-out op hun tafel. Waaronder ik de tweede helft van het uur. Oeps?
Vrijdag ochtend aten we kip. De kip, eigenlijk kippen, die mijn hostmoeder de vorige avond had gekookt. Beetje een raar gevoel om ’s morgens kip te eten maar hé waarom niet.
Op school hadden we twee uur lang gym. Een uur dribbelen met een basketbal en overgooien. Het tweede uur oefenen met scoren. Dat allemaal in de gloeiende zon. Geeft een goed gevoel om weer een beetje te sporten maar de spierpijn die ik die zaterdag had, was minder.
Zaterdag ging ik om 7:00 mijn bed uit want vandaag zouden we dan echt gaan fitnessen. Beetje jammer dat die pas om 9:00 open gaat. In plaats daarvan zijn we naar zo’n buiten fitness centrum gegaan. Zoals die in Oosterhesselen.
’s middags zijn Siwon en ik naar Hongdea gegaan. Noreabang, de Koreaanse karaoke. Gelukkig kunnen we geen van beide zingen en de soldaten in de kamer naast ons ook niet. Geweldig was dat. Dat ga ik sowieso nog een keer doen. Van dat zingen krijg je alleen wel honger. Kimbab en vlees. De kimbab was alleen een beetje groot en om het dan charmant opeten is onmogelijk.
’s avonds zijn we naar de bios geweest. Een Koreaanse film, Veteran, over een politie korps dat niet echt functioneert. Een actie/komedie. Erg leuke film ook al verstond ik er niet veel van.
Ohja en ik kwam er achter dat ik niet tegen pittig eten kan en nu kom ik er opnieuw achter met de fire noodles. Dammit, sorry voor het taal gebruik, maar het is niet voor niks een challenge op het internet om ze te eten. Ik zit letterlijk te huilen. Jeawon en zijn vrienden eten die nu ook en zelfs zij hebben er last van. Als je je lichaam wilt reinigen zijn deze noodles echt geweldig en nog lekker ook. Je zit ze alleen wel huilend en snotterend te eten. Eerst merk je niet hoe pittig dit is, pas na een paar seconden komt de kick. Oke ik ga de uitdaging nu aan om dit bord leeg te eten want het zijn wel lekkere noodles.
-
05 September 2015 - 12:17
Melanie:
Heej Anne, mooi verslag, geweldig om dit te lezen. Geniet er lekker van -
05 September 2015 - 12:49
Henk Van Veen:
Hoi Anne, we hebben weer met veel belangstelling je verslag gelezen. Boeiend wat je allemaal meemaakt. Dat van die busreis was vast niet leuk maar het overkomt je nu niet weer. Blijf vooral genieten en je blog bijhouden zodat we op de hoogte blijven. Hoe gaat het zingen in het Koreaans inmiddels? (-; -
05 September 2015 - 16:31
Albert:
Hoi anne
Geweldig om je verhaal te horen..thuis een taal leren is toch heel wat anders dan je ermee kunnen redden.
Vanaf hier wordt t vast beetje bij beetje beter en gemakkelijker....en als je je hier staande houdt, is erin de rest van je leven geen berg te hoog!!!!
Groetjes albert -
05 September 2015 - 18:58
Bert Van Veen:
He Anne drink je nu wel melk? Heb gevoel dat je helemaal in je element bent.
-
06 September 2015 - 03:34
Anne V Veen:
Hallo mensen,
Om even de vragen te beantwoorden:
Het zingen gaat niet goed aan gezien ik niet kan zingen ;).
Wat betreft het melk drinken.... Ik drink het alleen met pittig eten en ze hebben hier ook melk met
verschillende smaken. De perzik smaak is goed te drinken trouwens.
Thuis een taal leren is inderdaad heel wat anders, vooral omdat je het praten niet kan oefenen. Om dan hier opeens te gaan spreken is vrij eng maar het gaat gelukkig steeds een beetje beter. Met kleine stapje vooruit zeg maar.
Super bedankt voor alle leuke reacties iedereen.
Groetjes uit Korea -
08 September 2015 - 21:04
Jan Roenhorst:
Hallo Anne
Je schrijft mooi. Ik heb het met plezier gelezen. Heb je de moed (om daar te zijn) bij ons op de survivalbaan verzameld? Wens je een goede tijd daar.
Ik vind het erg mooi om je zo een beetje te kunnen volgen.
Sterkte en een hartelijke groet -
10 September 2015 - 20:32
Rijkje :
Hoi Anne,
Superleuk om je avonturen te lezen. Fijn dat je het naar je zin hebt.
Afgelopen zondag hebben we survivalbaan gehad. Was weer erg gezellig.
Tot schrijfster. Groetjes Rijkje -
13 September 2015 - 18:11
Monique Van Houwelingen :
Geweldig om te lezen Anne. Ik geniet met je mee...af en toe weet ik waar je bent! Dat maakt t verhaal nog levendiger. Blijf genieten!! Groetjes monique -
14 September 2015 - 16:30
Johan Egberts :
He die Anne leuk al die verslagen van jouw te lezen hoe het met je,gaat
Als ikben allemaal een beetje volg heb je het goed naar je zin. Ja een verkeerde
Bus nemen kan gauw in een stad als Seoel heet is geen Klijndijk. Nou Anne de
groeten ook van Jannie.,Robin en Mitchel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
