start van de intro

Van huis naar Gangnam (ja dat zie je goed) station is ongeveer anderhalf uur. Anderhalf uur muziek luisteren dus. Uitstappen en naar het YFU gebouw lopen, wat nog een behoorlijk stuk is. Onderweg kwam ik meneer Kim tegen, de persoon van YFU die me bij het vliegveld begroette. Samen dus naar het gebouw lopen. Man, wat is het koel is dat gebouw. Wat echt fijn is na al die hitte buiten. Toen we binnen kwamen zaten daar Natalie (Amerika) en Maxi (Duitsland) al te wachten. Even later kwam ook Marjo (Finland) binnen. Er zou ook nog een jongen uit Finland komen maar hij had last van zijn buik en kon dus niet komen. Ik zet me geld op het pittige eten.
Met zijn vieren hebben we eerst een beetje gekletst over onze gastgezinnen en waarom we naar Korea wilden. Verder hebben we de hele ochtend besteed aan culturele informatie ivm je gastgezin en de basis gedragsregels. Allemaal vrij logisch en ik skip dan ook gelijk naar de lunch. Holy-ish wat was dat lekker. Ik had 볶음밥, gebakken rijs, met dezelfde saus als met jajangmyeon. Je kon ook voor jajangmyeon kiezen, wat overigens Chinees is. Zoek deze twee gerechten maar eens op en begin met watertanden. Na de lunch hadden we basis survival Koreaans. Oftewel introducties, bedankt en sorry. Oftewel wat je als allereerste leert als je een taal gaat leren. Oftewel wat we allemaal al wisten… Op lezen en door. Nadat we daar klaar mee waren, kwam de directeur binnen. Als iemand in een hogere positie dan jou binnen komt, moet je ze altijd groeten. Als het de grote baas is dan sta je ook op om te buigen, wat ons met armbewegingen duidelijk werd gemaakt. De grote baas is dus een vrij, sorry, oude man die overigens ook ietwat vergeetachtig is en van bepaalde liedjes houd (kom ik later op terug). Eerst introducties plus een verhoor en toen kregen we het hoor. Arirang. Hij liet ons dus zingen. Meneer Shin legde uit dat Arirang, mooie dame betekent, met als gevolg dat hij ons mooie dames noemde. Het gevolg daarop? Vier uitwisselingstudentes die heel erg hard proberen hun lach in te houden. Ongeveer 10 keer hebben we het lied gezongen. Gelukkig is het niet zo’n lang lied en zo erg klonk en was het ook weer niet. Rond vier uur afscheid nemen en weer naar huis.

Dinsdag 18aug:
Notitie: het is nog steeds warm.
8:00 weer op weg naar de introductie. Vandaag is Samu er ook bij. Hij was weer beter en had geen idee waardoor het kwam (ik denk nog steeds het pittige eten). ’s Morgens weer over onze ervaringen tot nu toe gekletst voor het werkelijk begon. Laura, een intern uit Duitsland, vertelde ook over hoe je met bepaalde dingen moet omgaan en oer wat zij allemaal was tegen gekomen in haar jaar in Amerika. Meneer Kim liet ons ook filmpjes zien over Hangul, Hanok en andere traditionele dingen ’s Middags mandu en kimbab gehad, wat zoals tot nu toe alles nog heel lekker was. Maxi en ik hebben ook de 떡볶이 geprobeerd. Ik moet er even bij vertellen dat ddeokbokkie een super pittig gerecht is, een van de pittigste. Deze viel gelukkig wel mee, maar de nabrander….. oef. Maar zoals bij wel meer pittige gerechten was het echt top en wil je blijven eten, ook al staan je mond en keel in de fik. Eenmaal weer terug in het oh zo koude Siberië, ook wel bekent als het YFU gebouw, moesten we weer zinnen oplezen. Nou kan ik je vertellen dat hard op lezen niet echt mijn ding is, laat staan in een taal met een uitspraak die totaal anders is, ohja vergeet de andere tekens niet. Het ging dus niet echt snel of soepel. Puntje om op te werken dus. Ook kwam onze grote vriend de directeur langs en deden we opnieuw introducties. We kregen een traditionele waaier (teukkuk) van hem en hebben weer heerlijk Arirang gezongen, al zwaaiende met onze waaiers. Samu had dit nog niet mee gemaakt en iedereen moest erg zijn best doen om ‘normaal’ te zingen, wat erg moeilijk is als je de slappe lach hebt. Gelukkig was er ook nog een ander liedje, Mannam, wat de ontmoeting betekent. De ontmoeting through Him. Alles through Him. Meneer Shin bleef het maar herhalen en wij maar aanvullen. Man wat moesten wij lachen, niet beleefd ik weet het, maar na de honderdste keer in koor through Him zeggen, kun je echt niet anders. Mensen, Mannam is echt een top lied, die je vooral in trot moet gaan zingen XD. Omdat meneer Shin wat ouder is heeft de YFU staf hem verteld dat de introductie maar twee dagen is. Anders zou hij erop staan om elke dag te komen. Dat kan ik wel waarderen aan de staf en dus gingen we mooi mee in dit leugentje om best wil. We hebben het ook nog over buitenschoolse activiteiten gehad. Iedereen heeft ongeveer het zelfde in gevuld: kpop dance, teakwondo en de meesten hadden ook koken.
Na dit dagje introductie was ik weer thuis en aten we chicken, zeg het als tjieken ;). Chickenwings dus, en borst en poot en geen idee wat nog meer maar de kip hier is in ieder geval lekkerder dan ik NL en wordt ook nog eens bezorgd. Chicken eten en Sherlock kijken, volgens mij vond me hostmoeder er niet zoveel aan maar Jeawon en ik wel. Toen ook mijn hostvader thuis was hebben we gepraat over de dag en heb ik hun het YFU-werkboek laten zien. Dit gesprek ging verrassend soepel. Blijven praten en blijven proberen heb ik dus geleerd, ook al is dat soms moeilijk.